بارپروردگارا! سکوت و تنهایی بندگانت را دریاب و یأس افکنده شده در دلها را برهان.

پروردگارا!خستگی به اوج خود رسیده و

قلب ها انگیزه ی شادی و هیاهو را از دست می دهند.

چه زیباست شیطنت و حتی به هم زدن نظم کلاس توسط

دانش آموزان.

چه زیباست وقتی می خندند.

چه زیباست حتی وقتی به شیطنت از ته دل می خندند.

زیباست چون هنوز می توانند بخندند.

زیباست حتی اگر معلم عصبانی شود،

حتی وقتی نظم کلاس برهم زده شود.

زیباست چون شادند اما ای کاش همیشه و از ته دل

باشد نه فقط در کلاس ونه حتی فقط درجمع دوستان

در همه جا وهمیشه.از ته دل و با آرامش.

خدایا! لبها خندان است اما آیا دلها نیز این چنین است؟

تو که بر دلها آگاهی،تو که قلبها خانه ی توست،تو و

فقط و فقط تو دریاب درد بندگانت را،

دریاب درد لبخندهای تلخی که کم کمک محو می شوند .

یا شاید با رسیدن به مرز جنون اوج می گیرد.

پروردگارا! به لبخندها قوت بخش و

یاری رسان تا با آرامش از ته دل برآیند

نه از روی لبها بیاید و روی لبها محو گردد.

بارپروردگارا! یأس را از دلها برهان و به قلبها همانطور

که خود می دانی امیدی دوباره بخش.

آمین...

نوشته شده در سه شنبه 88/12/25ساعت 6:42 صبح توسط مختار تندر نظرات ( ) |